Şiddeti azalsa, yaralar kabuk bağlasa da adalet yerini bulmadan acılar sürüp gidiyor. Ne göçüp giden ne de geride kalan huzur bulmuyor. Yarbay Ali Tatar’ın Hak’ka yürüyüşünün 12. Yılında hukuk ve adalet beklentimiz devam ediyor. 12 Yıl geçmesine rağmen hala onu tutamayışımızı, isyanının önüne bent olmayışımızı sorguluyoruz. O güne ilişkin her an yeni bir şey hatırlayıp […]

Güzel başlayan bir akşamın zifiri karanlığa teslim oluşu ve sofradaki aşa ölümcül bir zehirin karışması. Derin bir iç çekiş, içten gelen bir söz, bir yüreğin kasılıp hızla kan pompalaması bedene. Bir vazgeçiş, sevdiklerine son bir bakış ve bir kurşun sesi ile parçalanan zaman. Sonra derin sessizlik. Bir ah, duyulmaya çalışılan son kalp çarpıntısı ve bu

Şiddeti azalsa, yaralar kabuk bağlasa da adalet yerini bulmadan acılar sürüp gidiyor. Göçüp giden de geride kalan da huzur bulmuyor. Yarbay Ali Tatar’ın Hak’ka yürüyüşünün 12. yılında hukuk ve adalet beklentimiz devam ediyor. 12 yıl geçmesine rağmen hâlâ onu tutamayışımızı, isyanının önüne bent olamayışımızı sorguluyoruz. O güne ilişkin her an yeni bir şey hatırlayıp “keşke”

Bir yandan bütün dünyanın dengesini bozan pandemi, öte yandan ülkemizde yaşanan büyük bir siyasal, ekonomik krizin gölgesinde Yarbay Ali Tatar’ı anıyoruz. Ülkemizin üstüne çöken, “Ne istediyse” verilen, devletin anahtarını ele geçiren bir çetenin yarattığı hukuksuzluğa isyanın 11. yılındayız. Yarbay Ali Tatar’dan sonraki 11 yılda ülkemizde hiçbir şey bir öncekinden daha iyiye gitmedi.  Yer yer bizleri umutlandıran, kumpasların kabullenilmesi, FETÖ nün

Değerli Dostlar, Hayatımızı zehir eden bir virüsün gölgesinde tedirginlikle, ama bir o kadar da kararlılıkla bir araya geldik. Yarbay Ali Tatar’ı anmanın ne demek olduğunun, yakın geçmişi unutmamak gerektiğinin bilinciyle buradayız. Öyle bir ülkede yaşıyoruz ki, unuttuğumuz her olay, üstünü örttüğümüz her sorun çok kısa süre içinde yeniden ve büyümüş olarak karşımıza çıkıyor. Bu ülkenin

Ben kibrit çöplerini insan yaşantılarına benzetirim Kibrit kutusu insanın yaşadığı toplumu ifade eder bir bakıma Bazı kibrit çöpleri vardır bir amaç için yanarlar kimi bir sigara yakar kimi bir ocak, kimi boş yere yanıp tükenir hiçbir işe yaramadan Kimisi bir ormanı, bir evi, büyük bir alanı yakar kül eder, kendisiyle birlikte. Kibrit kutusunu açıp baktığınızda

Değerli Dostlarım, 10 Yıldır bu kabrin başına gelip gidiyoruz, Aliyi anıyoruz. Sizlere çok teşekkür ediyorum. Bizleri hiç yalnız bırakmadınız. İnanın ki, sizlerin varlığı desteği bizler için çok büyük bir güç. Sizlerin güvenine Alinin anısına layık olmaya çalışarak 10 yıldır hukuk ve adalet mücadelesi veriyoruz. Evet Ali’nin yaşamımızda bıraktığı boşluğu doldurmamız hiç mümkün olmayacak ama onun

Devranın bu kadar hızla döndüğü, olayların bu kadar hızla şekil ve yön değiştirdiği Türkiye’den başka kaç ülke vardır acaba? Hiçbir olayı yeterince anlayıp sindiremeden bir başka gündemin içinde buluyoruz kendimizi. Kafaların karışık olduğu, olayların olguların birbirinin içine geçtiği, neyin nerede başlayıp nerede bittiği belli olmayan bir kaos içinde koşuşturarak geçiyor hayatımız. Bir ateşin etrafında dönüyoruz

Değerli dostlar, FETÖ nün 2007 de başlayan insan avı 2009 Aralığında bizim kapımızı çaldı. Her türlü yalanı, sahtekârlığı bu ülkenin aydınlık insanlarına karşı açmış oldukları savaşta kendilerine hak gördüler. Sahte ihbar mektupları yazdılar, sahte deliller ürettiler, insanları tuzağa düşürdüler, mahremiyetlerini hiçe sayarak dinlediler, izlediler, medyada linç kampanyaları yürüttüler. İnsanların evlerine iş yerlerine suç aletleri yerleştirdiler.

Değerli dostlar, Hakka yürüyüşünün 8. Yılında onu anmak için bir kez daha Ali Makamındayız. Yine bizleri yalnız bırakmadınız. Ele ele, gönül gönüle, bilerek, anlayarak Ali’yi, onun isyanının bir kez daha sizlerle yad ediyoruz. Divani Baban bir dörtlüğünde şöyle diyor;  “Yazık Ki Ne Yazık Dostlar, Geçip Giden ZamanaKaranlıktan Aydınlığa Bir Yol Alınmaz Oldu.Madem Her Şey İnsan